Proces cyfryzacji
Cyfryzacja telewizji naziemnej w Polsce, czyli zastąpienie tradycyjnej techniki nadawania analogowego nowoczesną techniką cyfrową, należy do jednego z najważniejszych projektów w sferze publicznej łączących zagadnienia społeczne, ekonomiczne i techniczne. Sygnał analogowy ma być całkowicie zastąpiony przez cyfrowy (co oznacza wyłączenie nadajników analogowych) nie później niż31 lipca 2013 r.
Wdrożenie, opartej na standardzie DVB-T (Digital Video Broadcasting–Terrestrial), naziemnej telewizji cyfrowej stanowić będzie zasadniczy zwrot technologiczny. W chwili obecnej coraz bardziej zauważalne stają się ograniczenia obecnie wykorzystywanych analogowych telewizyjnych systemów transmisyjnych, które w porównaniu do innych współczesnych cyfrowych systemów łączności radiowej, wykorzystują niewspółmiernie dużo zasobów częstotliwości.
Cyfrowa technika nadawania sygnału telewizyjnego umożliwi:
- nadawanie większej liczby programów telewizyjnych,
- poprawę jakości obrazu i dźwięku,
- wprowadzenie telewizji wysokiej rozdzielczości HDTV (High Definition Television),
- równoległe nadawanie kilku ścieżek dźwiękowych (np. w kilku językach oraz dźwięku przestrzennego).
Jak odbierać
Tradycyjne analogowe odbiorniki telewizyjne nie są zdolne do odbioru emisji cyfrowych. Dlatego odbiór emisji cyfrowych wiąże się z koniecznością zastosowania jednego z dwóch rozwiązań:
1) dołączenie do analogowego odbiornika telewizyjnego odpowiedniego urządzenia umożliwiającego odbiór sygnału cyfrowego (tj. urządzenia konsumenckiego służącego do odbioru cyfrowych transmisji telewizyjnych), zwanego set-top-boxem (STB) lub popularnie dekoderem,
2) wymiana analogowego odbiornika na cyfrowy, poprzez np. zakup w pełni zintegrowanego i zamkniętego pod względem funkcjonalnym cyfrowego odbiornika telewizyjnego (iDTV).
Rozwiązanie pierwsze charakteryzuje się niższymi kosztami w stosunku do drugiego.
Odbiorcy nie będą więc zmuszeni do całkowitej wymiany posiadanego sprzętu odbiorczego, gdyż do odbioru telewizji cyfrowej może być wykorzystywany tradycyjny odbiornik telewizyjny wzbogacony o specjalny zewnętrzny dekoder.
Posiadacze STB bądź telewizorów obsługujących tylko starszy standard kompresji MPEG-2 mogą zakupić moduł CI, który służy do konwersji sygnału zakodowanego w standardzie MPEG-4 do MPEG-2 (posiadany sprzęt musi jednak być wyposażony w gniazdo CI). Niestety występują w tym przypadku pewne ograniczenia – nie wszystkie moduły współpracują ze wszystkimi rodzajami STB – przed zakupem należy się skonsultować ze sprzedawcą. Koszt takiego modułu CI wynosi około 150-200zł.
Użytkownicy posiadający komputer mogą skorzystać z możliwości dokupienia odbiornika telewizji cyfrowej podłączanego np. przez port USB, złącze ExpressCard lub PCI-E. Przy zakupie należy zwracać uwagę na zgodność z przyjętym standardem, podobnie jak w przypadku STB. Jest to rozwiązanie najtańsze, przy założeniu posiadania odpowiedniej anteny i komputera; koszt takiej karty wynosi ok. 100-200zł.
Jak podłączyć STB
Sposób podłączenia zależy od możliwości telewizora oraz STB i dostępnych gniazd wejść i wyjść w posiadanym sprzęcie. Pamiętaj, że pomimo dostępności różnych opcji najlepszym interfejsem służącym do podłączenia STB do telewizora jest złącze HDMI. Szczegóły instalacji można znaleźć w instrukcji dołączonej do STB.
Gdzie kupić
STB zalicza się do sprzętu RTV. W związku z tym powinien być dostępny w sklepach prowadzących sprzedaż urządzeń elektronicznych.
Wytyczne techniczne dla odbiornika
Niezbędne wymagania techniczne i eksploatacyjne dla odbiorników cyfrowych służących do odbioru naziemnej telewizji cyfrowej reguluje rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie tych wymagań przygotowane na podstawie upoważnienia zawartego w art. 132 ust. 3 ustawy Prawo telekomunikacyjne. Powyższe rozporządzenie określa podstawowe parametry, jakie powinny spełniać odbiorniki telewizji cyfrowej, aby poprawnie odebrać i zdekodować sygnały wizji i fonii cyfrowego naziemnego sygnału telewizyjnego nadawanego z terytorium RP. Konsumenci planujący zakup takich odbiorników cyfrowych, powinni się upewnić, czy sprzęt spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, które przewiduje m.in., że STB powinny zapewniać dla:
-
sygnału wizji obsługę formatu SDTV i HDTV kodowanych w systemie MPEG-4 część 10 (dokładniej H.264/AVC);
-
sygnału fonii obsługę formatów od mono, poprzez stereo i dwa dźwięki aż do dźwięku dookólnego 5.1. kodowanych w systemie MPEG-2 Warstwa II i E-AC-3 (Dolby Digital Plus).
Posiadacze przystawek bądź telewizorów obsługujących tylko starszy standard kompresji MPEG2 mogą zakupić moduł CI, który służy do konwersji sygnału zakodowanego w standardzie MPEG4 do MPEG2 (posiadany sprzęt musi jednak być wyposażony w gniazdo CI). Niestety występują w tym przypadku pewne ograniczenia – nie wszystkie moduły współpracują ze wszystkimi rodzajami przystawek – przed zakupem należy się skonsultować ze sprzedawcą. Koszt takiego modułu CI wynosi około 150-200zł.
Użytkownicy posiadający komputer mogą skorzystać z możliwości dokupienia odbiornika telewizji cyfrowej podłączanego np. przez port USB, złącze ExpressCard lub PCI-E. Przy zakupie należy zwracać uwagę na zgodność z przyjętym standardem, podobnie jak w przypadku STB. Jest to rozwiązanie najtańsze, przy założeniu posiadania odpowiedniej anteny i komputera; koszt takiej karty wynosi ok. 100-200zł.